POLSKA MÓWI NIE

[piechocinski]

Polska mówi NIE europejskiemu Regulatorowi

Komisja Europejska wnioskuje o ustanowienie nowego niezależnego Urzędu, ściśle współpracującego z krajowymi organami regulacyjnymi i Komisją, odpowiedzialnego przed Parlamentem Europejskim. W jego skład ma wejść Rada Organów Regulacyjnych, w której zasiądą szefowie krajowych organów regulacyjnych ze wszystkich państw członkowskich, i zastąpi on Europejską Grupę Regulatorów (ERG). Urząd ten będzie służyć Komisji Europejskiej specjalistycznym doradztwem, zwłaszcza w celu przygotowania decyzji regulacyjnych podejmowanych na podstawie procedury określonej w artykule 7 oraz w celu kontynuacji rozszerzania rynku wewnętrznego przez zwiększenie spójności w zastosowaniu przepisów UE, a także będzie stanowić ośrodek wiedzy fachowej w zakresie sieci i usług łączności elektronicznej na poziomie europejskim. Nowy Urząd miałby przejąć także funkcje Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA), co pozwoli przezwyciężyć wiele z problemów stwierdzonych w funkcjonowaniu ENISA.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej nie popiera propozycji utworzenia Europejskiego Urzędu ds. Rynku £ączności Elektronicznej (European Electronic Communications Market Authority – EECMA).

Uzasadnienie :

Propozycja Komisji Europejskiej nie zawiera uzasadnienia merytorycznego i prawnego zastąpienia Europejskiej Grupy Regulatorów (ERG) innym organem i w ten sposób zapewnienia spójnego wdrożenia regulacji we wszystkich państwach członkowskich. W uzasadnieniu projektu rozporządzenia nie wykazano jakie przesłanki były podstawą do zaproponowania tak daleko idących zmian instytucjonalnych.
Utworzenie Urzędu oznacza radykalne zmiany w systemie regulacji rynku telekomunikacyjnego w Europie zmierzające do scentralizowania uprawnień regulacyjnych.
Propozycja ta nie przyczyniłaby się do rozwoju rynku telekomunikacyjnego i ułatwiłaby w zasadzie tylko pracę Komisji Europejskiej, gdyż Komisja współpracowałaby głównie z Europejskim Urzędem ds. Rynku £ączności Elektronicznej, a nie z regulatorami narodowymi wszystkich państw członkowskich.
Wątpliwości budzi również, m.in. ze względów finansowych, propozycja likwidacji, po dwuletniej działalności, Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji ENISA i włączenia jej do tworzonego Urzędu.

W uzasadnieniu do wniosku dotyczącego dyrektywy parlamentu europejskiego i rady zmieniająca dyrektywy 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, 2002/19/WE w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej oraz wzajemnych połączeń i 2002/20/WE w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej stwierdza się, że celem wniosków reform legislacyjnych jest nowelizacja ram regulacyjnych łączności elektronicznej poprzez m.in. zredukowanie zasobów administracyjnych koniecznych do wdrożenia uregulowań ekonomicznych, czego przykładem jest zmniejszenie ilości rynków regulowanych z 18 do 7. Idea ta wydaje się sprzeczna z propozycją utworzenia Urzędu.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej nie znajduje uzasadnienia dla nakładania z góry i pobierania przez Urząd od przedsiębiorców telekomunikacyjnych opłat administracyjnych za usługi świadczone przez Urząd. Z uzasadnienia do wniosku Rozporządzenia ustanawiającego Urząd wynika, że głównym zadaniem nowego Urzędu miałoby być formułowanie opinii i porad dla Komisji Europejskiej. Dlatego też Rząd Rzeczypospolitej Polskiej nie widzi podstaw do obciążania kosztami sporządzania tych opinii przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Ponadto należy zaznaczyć, że art. 12 dyrektywy 2002/20/WE w sprawie zezwoleń na udostępnianie sieci i usług łączności elektronicznej przewiduje możliwość pobierania od przedsiębiorstw telekomunikacyjnych opłat administracyjnych. Polski ustawodawca skorzystał z tej możliwości i nałożył na przedsiębiorców telekomunikacyjnych sprecyzowany w art. 183 ustawy z dnia 16 lipca 2004 Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm) obowiązek uiszczania rocznej opłaty telekomunikacyjnej. Nałożenie na przedsiębiorców telekomunikacyjnych opłaty administracyjnej uiszczanej na rzecz Urzędu doprowadziłoby do sytuacji, w której polski przedsiębiorca obowiązany zostałby do uiszczania dwóch opłat administracyjnych. Zdaniem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej pobieranie opłat od przedsiębiorców byłoby uzasadnione jedynie w indywidualnych przypadkach wystąpienia zainteresowanego podmiotu do Urzędu z prośbą o wydanie opinii. Katalog usług i ich cena powinny zostać jasno określone w przepisach, tak aby przedsiębiorca telekomunikacyjny przed wystąpieniem z wnioskiem do Urzędu mógł ocenić opłacalność uzyskania tej opinii.

Urząd ma być także odpowiedzialny za zbieranie oraz redystrybucję – wg nieokreślonego w propozycjach przepisów klucza - opłat za prawo użytkowania częstotliwości radiowych i numeracji, co zdaniem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej stanowi dość znaczącą ingerencję Urzędu w wewnętrzną politykę widma radiowego poszczególnych państw członkowskich.

W skład Urzędu, którego liczba pracowników po jego pełnym ustanowieniu osiągnie 134 pełne etaty, wchodzić będzie m.in. Rada Organów Regulacyjnych. W jej skład wchodzić będą szefowie niezależnych krajowych organów regulacyjnych, a głównym zadaniem Rady będzie przekazywanie Dyrektorowi opinii przed przyjęciem opinii, zaleceń i decyzji, o których mowa w art. 4 do 23, a więc opinii w sprawie wszelkich zagadnień dotyczących łączności elektronicznej. Biorąc pod uwagę, jak rozległy jest zakres zadań postawionych temu organowi do wykonania, poważne wątpliwości budzi możliwość jednoczesnego sprawowania funkcji szefa krajowego organu regulacyjnego oraz funkcji członka ww. Rady . Zatrudnienie osoby stojącej na czele krajowego urzędu regulacyjnego do pracy w Radzie Organów Regulacyjnych oraz kolejnego wyższego szczebla urzędnika krajowych organów regulacyjnych do pracy w Komisji Odwoławczej może zdezorganizować pracę krajowych urzędów regulacyjnych. Szczególnie istotne znaczenie będzie to miało w Polsce, gdzie rynek telekomunikacyjny jest daleki od konkurencji i działania regulatora są niezbędne. Ponadto jak wynika z proponowanych regulacji Rada Organów Regulacyjnych będzie wydawać opinie m. in. na temat projektów środków podejmowanych przez krajowe organy regulacyjne. Członkowie Rady będą opiniowali swoje decyzje, a więc będą sędziami we własnej sprawie.

Z analizy kompetencji tego urzędu wynika, że może on istotnie ingerować w suwerenność krajowych organów regulacyjnych. Dlatego też, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej stoi na stanowisku, że centralizacja na poziomie europejskim znacznych kompetencji krajowych organów regulacyjnych stoi w sprzeczności z zasadą pomocniczości.
Za środek nieproporcjonalny i sprzeczny z zasadą pomocniczości należy uznać cedowanie jakichkolwiek kompetencji w tym zakresie na wydzielony urząd tworzony przy Komisji Europejskiej. Harmonizacja częstotliwości na obszarze Wspólnot Europejskich musi uwzględniać specyfikę poszczególnych Państw Członkowskich, a w szczególności – konieczność koordynacji transgranicznej z krajami trzecimi.

Opracował Janusz Piechociński wiceprzewodniczący Sejmowej Komisji Infrastruktury, poseł PSL , janusz@piechocinski.pl ,WWW.piechocinski.pl